4 mei 2018
‘Caretaker’ Karl Olsen heeft me vandaag tranen in mijn ogen bezorgd. Hij bood mij hoogst persoonlijk toegang tot dit gebouw dat al decennia voor publiek gesloten is. Het gebouw is een belangrijke locatie in mijn nieuwe roman. Ik moest en zou het van binnen zien. En Karl begreep dat ik juist daarvoor uit Nederland ben gekomen. 5 dagen lang heb ik getracht met hem in contact te komen. Op de allerlaatste ochtend lukte het. Ik schoot er echt van vol. Nu ga ik weg van deze plek. Ik weet voldoende. Missie geslaagd! Nu nog een week relaxen in de prachtige natuurgebieden van dit fascinerende land. Wat zijn die Amerikanen in het algemeen toch superaardig en behulpzaam…