Op 1 januari voelde Jessi zich erg somber en zelfkritisch. Achteraf werd haar duidelijk dat ze eigenlijk gevangen zat in haar eigen frustratie. Ze wilde met Marius naar bed. Het ging om de lust, maar ook niet verder dan dat. Heel plat. Dat was dus al een negatief uitgangspunt: want waarom wilde ze per se Marius? Het was misschien al een signaal dat er iets niet goed zat in haar eigen relatie. Op oudjaarsavond stelde ze zichzelf hopeloos teleur. Juist op het moment dat ze wilde toeslaan bij Marius. En 1 januari begon dus met een kater. Letterlijk en figuurlijk. Ze was zwaar teleurgesteld in zichzelf.
Vraagje om over na te denken: zou het toeval zijn geweest dat Jessi zichzelf door de alcohol uitschakelde op oudjaarsavond? Of kan er een reden zijn geweest dat dit -onbewust- wel móest gebeuren?
En jij?
Hoe zit dat met jou? Ben jij iemand die zich snel in de put praat? Die zich graag wentelt in zelfbeklag? Spookt er wel eens een zin door je hoofd als ‘Alles wat ik aanpak, mislukt’, ‘Ik kan niks echt goed’ of ‘ik deug nergens voor’? En wat gebeurt er met je als er wél iets positiefs gebeurd? Denk je dan misschien dat dat door externe factoren komt? Toeval? Of ben je er van overtuigd dat er wel snel weer iets vervelends zal gebeuren?
Eeyore
Ken je het figuurtje Eeyore uit Winnie the Pooh? (zie boven) Dat is een ezeltje dat altijd somber is. De somberheid hangt letterlijk om hem heen in de vorm van een regenwolkje dat altijd boven zijn hoofd hangt, ook al is het een prachtige dag. Dat is grappig. Maar waaróm is het grappig? Omdat het niet reëel is. Het is natuurlijk onmogelijk dat er op een zonnige dag precies één regenwolkje is dat altijd boven Eeyore blijft hangen.
Datzelfde geldt voor jou. Het is gewoon onmogelijk dat het universum precies jou heeft uitgekozen als degene die alleen maar ellende meemaakt.
Tip 1
Even positieve inspiratie krijgen? Klik hier.
